Podmioty i instytucje w Grecji

O reprezentacji związków zawodowych

Ustawa nr 1264/1982 jest podstawowym aktem prawnym, który reguluje szersze funkcjonowanie ruchu związkowego i uznaje prawa związków zawodowych. Zgodnie z prawem co najmniej 21 pracowników ma prawo do założenia związku zawodowego i uzyskania uznania przez sąd. Ta forma unii jest "unią pierwotną" (najbardziej podstawową formą organizacji związkowej); Zrzesza osoby pracujące w określonym zawodzie, sektorze, służbie lub przedsiębiorstwie/zakładzie.

Związki zawodowe w sektorze prywatnym są zorganizowane na trzech odrębnych poziomach: podstawowym (jak omówiono powyżej); szczebel średni, na którym istnieją dwa rodzaje organizacji (federacje, które składają się z dwóch lub więcej głównych związków zawodowych w danym sektorze lub zawodzie, oraz ośrodki pracy, które reprezentują związki zawodowe na szczeblu lokalnym); i szkolnictwa wyższego (konfederacje krajowe).

Istnieją dwie konfederacje, jedna dla pracowników i pracowników sektora prywatnego (GSEE) oraz jedna dla pracowników i pracowników sektora publicznego (ADEDY). Obie konfederacje są członkami stowarzyszonymi z Europejską Konfederacją Związków Zawodowych (ETUC).
The GSEE represents private sector workers and employees, including those working in the public utility services and in private bodies in which the state has a majority stake (such as the Public Power Corporation (Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, DEI) and Hellenic Post (Ελληνικά Ταχυδρομεία, ΕLΤΑ).

ADEDY jest ogólnokrajowym związkiem zawodowym zrzeszającym pracowników sektora publicznego. Związki zawodowe reprezentują pracowników rządu, władz lokalnych i osób prawnych znajdujących się pod wyłączną kontrolą państwa lub władz lokalnych (publiczne osoby prawne).
Two professional categories are excluded from the specific provisions of Law No. 1264/1982: journalists who can organise pensions, and ships’ workers/crews. These groups are covered under a special trade union law.

Istnieje również specjalny reżim w zakresie praw związków zawodowych dla niektórych kategorii pracowników, takich jak personel mundurowy (policja, straż przybrzeżna i siły zbrojne), duchowieństwo i sądownictwo. Kategorie te mają co do zasady prawo do tworzenia związków zawodowych lub stowarzyszeń zawodowych, ale nie mogą w pełni korzystać z niektórych praw, takich jak prawo do strajku.

Ogólnie rzecz biorąc, nie są dostępne dane krajowe dotyczące głównych tendencji dotyczących gęstości występowania związków zawodowych. W badaniu przeprowadzonym przez Instytut Pracy GSEE (INE-GSEE, grudzień 2013 r.) oszacowano, że zagęszczenie związków zawodowych w sektorze prywatnym wynosi około 28,1%. Spośród 2 454 266 pracowników (Elstat, 2011), którzy potencjalnie mogliby być objęci i reprezentowani przez GSEE i ADEDY, 690 247 pracowników głosowało za wyborem przedstawicieli na kongresy GSEE i ADEDY (marzec i listopad 2013 r.).

Według danych z 2016 r., spośród 2 371 929 pracowników (Elstat, 2016a), którzy potencjalnie mogliby być objęci i reprezentowani przez GSEE i ADEDY, 612 325 pracowników głosowało za wyborem przedstawicieli na kongresy GSEE i ADEDY (marzec i listopad 2016 r.).

Wreszcie, związki zawodowe na ogół nie są zaangażowane w systemy emerytalne, zasiłki dla bezrobotnych czy systemy zamkniętych zakładów.

Niedawno ustawą nr 4808/2021 wprowadzono utworzenie rejestru związków zawodowych oraz rejestru organizacji pracowników i pracodawców w systemie elektronicznym Ergani. Warunkiem koniecznym do zawarcia układu zbiorowego pracy jest rejestracja każdej organizacji związkowej i pracodawcy w odpowiednim elektronicznym rejestrze Ministerstwa Pracy, który zawiera podstawowe informacje o organizacjach, w tym liczbę ich członków.

Członkostwo w związkach zawodowych i liczebność związków zawodowych, 2012–2020

Uwagi: * Odsetek pracowników, którzy są członkami związku zawodowego. ** Członkostwo w związkach zawodowych pracowników wyliczone na podstawie całkowitej liczby członków związku zawodowego i skorygowane, w razie potrzeby, o członków związków zawodowych spoza aktywnej, niesamozatrudnionej siły roboczej, studentów, osób bezrobotnych). brak.

Główne konfederacje i federacje związków zawodowych

Największymi federacjami w ramach GSEE są:

• Grecka Federacja Związków Zawodowych Pracowników Banków (Ομοσπονδία Τραπεζοϋπαλληλικών Οργανώσεων Ελλάδας, ΟΤΟΕ)

• Federacja Pracowników Prywatnych (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ελλάδος, ΟΙΥΕ)

• Generalna Federacja Pracowników Publicznej Korporacji Energetycznej (Γενική Ομοσπονδία Προσωπικού Κλάδου Ηλεκτρικής Ενέργειας, GENOP/DEI)

• Grecka Federacja Budowniczych i Zawodów Stowarzyszonych (Ομοσπονδία Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδος, OOSEE)

Główne konfederacje i federacje związków zawodowych

Największym ośrodkiem pracy jest Ateński Ośrodek Pracy (Εργατικό Κέντρο Αθήνας, EKA), a następnie Centrum Pracy w Salonikach (Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης, ΕΚΘ) oraz Centrum Pracy w Pireusie (Εργατικό Κέντρο Πειραιά, EKP).

Największymi federacjami w ramach ADEDY są:

• Grecka Federacja Nauczycieli (Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος, DOE)

• Panhelleńska Federacja Pracowników Szpitali Publicznych (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων, POEDIN)

• Grecka Federacja Nauczycieli Szkół Państwowych Szkolnictwa Średniego (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης, OLME)

• Panhelleńska Federacja Stowarzyszeń Pracowników Samorządu Lokalnego (Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, POE-OTA)

W ostatnim czasie nie nastąpiły żadne istotne zmiany organizacyjne w organizacjach związkowych.

O reprezentacji pracodawcy

Firma lub pojedynczy pracodawca staje się członkiem organizacji pracodawców na zasadzie całkowitej dobrowolności. Nie istnieje żadna szczególna ustawa regulująca funkcjonowanie organizacji pracodawców. Statut organizacji pracodawców określa zasady członkostwa, prawa i obowiązki.
There are various ways in which employer organisations are organised, either horizontally or vertically, according to the sector, the size of the company and the locality. Other employer organisations organise only individual companies, some organise and represent organisations or federations of employers and some do both.

Brakuje danych na temat gęstości organizacji pracodawców.

Członkostwo w organizacjach pracodawców i gęstość członkostwa, 2012–2019

Uwaga: * Odsetek pracowników zatrudnionych w zakładzie, który jest członkiem jakiejkolwiek organizacji pracodawców uczestniczącej w rokowaniach zbiorowych.

Główną tendencją organizacyjną w ostatnich latach jest to, że istniejące organizacje pracodawców najwyższego szczebla (krajowe) starają się poszerzyć zakres swoich zdolności organizacyjnych/dziedziny organizacyjnej i wzmocnić swoją reprezentatywność.

Tak jest w przypadku SEV, która w 2007 r. zmieniła konstytucję, starając się reprezentować duże przedsiębiorstwa i zmieniła nazwę (wcześniej była to Federacja Przemysłu Greckiego) (Σύνδεσμος Ελληνικών Επιχειρήσεων). Ponadto zmieniono również nazwę ESEE (dawniej była to Narodowa Konfederacja Handlu Greckiego (Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου) i zmieniono jej statut (2014) w celu reprezentowania całego sektora handlu, a także MŚP w ogóle. SBE, najnowsza uznana organizacja pracodawców, również zmieniła nazwę (z SVVE), aby poszerzyć swój zakres.

Główne organizacje pracodawców

Istnieje pięć głównych organizacji pracodawców. Są to organizacje na szczeblu krajowym i są uznawane za krajowych partnerów społecznych (w zakresie rokowań zbiorowych i dialogu społecznego). Powszechnie przyjmuje się, że obejmują one większość działalności gospodarczej w kraju.

SEV została założona w 1907 roku i początkowo reprezentowała duże firmy przemysłowe; Jednak z biegiem lat ewoluował i obecnie reprezentuje duże firmy, niezależnie od sektora. Podczas gdy niektórzy członkowie SEV to indywidualne firmy, inni to lokalne i sektorowe organizacje pracodawców. SEV składa się z ponad 600 bezpośrednich firm członkowskich, 6 federacji regionalnych oraz 45 federacji i organizacji branżowych (dane z 2019 r.). Jest członkiem Konfederacji Biznesu Europejskiego (BusinessEurope) oraz Międzynarodowej Organizacji Pracodawców.

GSEVEE została założona w 1919 roku i jest organizacją na szczeblu krajowym reprezentującą MŚP, głównie w drobnym przemyśle, ale także w handlu. Składa się z 87 federacji (56 lokalnych i 30 federacji sektorowych oraz 1 federacja emerytów), a jej członkami jest 140 000 indywidualnych firm (dane z października 2019 r.). GSEVEE jest członkiem Europejskiego Stowarzyszenia Rzemiosła oraz Małych i Średnich Przedsiębiorstw (SMEUnited).

ESEE zostało założone w 1994 roku i jest organizacją na szczeblu krajowym reprezentującą głównie MŚP działające w handlu. ESEE reprezentuje 14 federacji stowarzyszeń przedsiębiorców, większość z nich na szczeblu lokalnym, oraz 308 lokalnych stowarzyszeń przedsiębiorców zrzeszających prawie 100 000 firm członkowskich (dane z 2016 r.). ESEE jest członkiem stowarzyszonym zarówno SMEUnited, jak i EuroCommerce.

SETE zostało założone w 1991 roku przez przedsiębiorców z branży turystycznej. SETE składa się z 13 krajowych stowarzyszeń branżowych (zrzeszających 49 476 firm członkowskich) i 485 odrębnych jednostek turystycznych (dane z 2019 r.). Na mocy ustawy nr 4144/2013 SETE zostało niedawno uznane za krajowego partnera społecznego o randze równej innym reprezentatywnym organizacjom pracodawców.

SBE (dawniej SVVE) została założona w 1915 roku. Od momentu powstania aktywnie działa na rzecz promowania nie tylko rozwoju przemysłowego, ale także postępu gospodarczego i społecznego w północnej Grecji. Członkami federacji są przedsiębiorstwa produkcyjne i organizacje przemysłowe. W dniu 17 lipca 2018 r. SVVE zostało uznane za nowego i równorzędnego krajowego partnera społecznego.

Główne organizacje i konfederacje pracodawców

Uwaga: * Nie można obliczyć dokładnej liczby bezpośrednich członków, ponieważ nie można dokładnie obliczyć członków federacji sektorowych i regionalnych.

Brak jest danych na temat głównych trendów dotyczących zagęszczenia organizacji pracodawców.

Organy trójstronne i dwustronne oraz uzgodnienia

Główne organy trójstronne i dwustronne w Grecji są szczegółowo opisane w niniejszej sekcji.

Rada Gospodarcza i Społeczna Grecji (Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή της Ελλάδος, ΟΚΕ) została ustanowiona w 1994 r. i działa zgodnie z modelem Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego opartym na trójstronnej strukturze reprezentujących interesów, tj. grupy pracodawców, grupy pracowników i grupy różnych interesów. Ostatnia grupa reprezentuje rolników, freelancerów, samorządy lokalne, konsumentów, organizacje ochrony środowiska, osoby niepełnosprawne oraz organizacje działające na rzecz równości płci. Główną rolą OKE jest wydawanie formalnych opinii w kwestiach społeczno-gospodarczych, zarówno przed wniesieniem projektu ustawy do parlamentu, jak i z własnej inicjatywy. Organami OKE są: Walne Zgromadzenie, Komitet Wykonawczy, Rada Prezydentów, prezes i trzej wiceprezesi. Komitet Wykonawczy powołuje komitety robocze i sprawozdawcę w celu zebrania informacji i przygotowania opinii projektowej, która ma być wyrażona przez OKE. Komitet roboczy przygotowuje projekt opinii i przedkłada go Komitetowi Wykonawczemu do zatwierdzenia. Ostateczna decyzja w sprawie opinii podejmuje Zgromadzenie Ogólne. W wielu przypadkach w obradach Zgromadzenia Ogólnego uczestniczy właściwy minister. OKE jest stałym organem opiniodawczym i jest upoważnione z mocy prawa do opiniowania dla rządu.
OMED, established under Law No. 1876/1990 (as amended by later legislation), is an independent institution that services the social partners when they fail to conclude a collective agreement. OMED is a bipartite body that is administered by the social partners (Presidential Decree No. 98/2014). Since the SBE was recognised as a national social partner (Law No. 4554/2018, Article 41), the governing board has consisted of 11 members: 5 members appointed by the GSEE, 5 members appointed by the employer organisations (the SEV, ESEE, the GSEVEE, SETE and the SBE) and 1 independent president elected unanimously by the parties. In addition, one representative of the Ministry of Labour participates as an observer on OMED’s administrative board; they do not have the right to vote. OMED’s mission is to provide mediation and arbitration services on collective bargaining according to the existing legislation.

Propozycje mediatorów nie są wiążące, ale decyzje arbitrów już tak. Na mocy ustawy nr 1876/1990 związki zawodowe tradycyjnie jednostronnie uciekały się do mediacji i postępowania arbitrażowego w celu uzyskania decyzji arbitrażowej (co zgodnie z prawem było równoznaczne z układem zbiorowym). To jednostronne odwoływanie się do arbitrażu zostało zniesione w 2010 r. ustawą nr 3899/2010, ale zostało częściowo cofnięte w 2014 r. po wydaniu przez Radę Stanu decyzji (nr 2307/2014), która ponownie uznała za zgodne z prawem prawo do jednostronnego odwołania się od procedur arbitrażowych; Nowe rozporządzenie (ustawa nr 4303/2014) ustanowiło jednak szereg nowych warunków wstępnych dotyczących korzystania z systemu arbitrażowego, które w praktyce utrudniają prowadzenie arbitrażu.

W 2018 r. ustawą nr 4549/2018 utrzymano dotychczasowy system arbitrażu i mediacji, uwzględniając orzeczenie Sądu Najwyższego (Rady Stanu). W orzeczeniu tym stwierdzono, że mediacja i arbitraż w sporach zbiorowych pracy muszą badać sytuację ekonomiczną i konkurencyjność w obszarze produkcji sporu zbiorowego (przepis, który już istniał) oraz stan siły nabywczej wynagrodzenia (dodatek). Ustawa dodała również możliwość jednostronnego odwołania się do arbitrażu:
• gdy sugestia mediatora została zaakceptowana przez jedną ze stron i została odrzucona przez drugą stronę.
•    when the mediator’s suggestion has been accepted by one party and has been rejected by the other party.

W 2021 r. nowa ustawa (ustawa nr 4808/2021, art. 98) dała OMED uprawnienia do ułatwiania postępowania pojednawczego między pracownikami a pracodawcami.

ASE pełni rolę doradczą w oparciu o dekrety prezydenckie nr 184/69 i 368/89. Częstotliwość posiedzeń zależy od tego, czy Sekretarz Ministerstwa Pracy zwróci się o opinię do ASΕ. Posiedzenia ASE odbywają się zazwyczaj dwa razy w roku. W skład ASE wchodzi siedmiu członków: prezydent (Sekretarz Generalny Ministerstwa Pracy) oraz sześciu członków zwyczajnych, w skład których wchodzą: specjalny doradca lub specjalny współpracownik Ministerstwa Pracy, ekspert ds. polityki pracy, przedstawiciel Ministerstwa Gospodarki Narodowej, przedstawiciel Ministerstwa Pracy, przedstawiciel pracodawcy oraz przedstawiciel pracowników.

ASE jest uprawnione do prowadzenia dochodzeń, analiz i udzielania porad we wszelkich sprawach dotyczących planowania i realizacji polityki pracy i polityki społecznej. ASE działa w różnych obszarach, m.in. w zakresie wynagrodzeń i warunków pracy w sektorze prywatnym, wynagrodzeń i warunków pracy w sektorze publicznym, równości płci oraz bezpieczeństwa i higieny pracy.

Po przywróceniu obligatoryjnego przedłużenia sektorowych układów zbiorowych z zaktualizowanymi warunkami i procedurami, JZE poszerzyło swoje kompetencje, uczestnicząc w tym procesie. Zgodnie z komunikatem Ministerstwa Pracy (okólnik nr 32921/2175/2018) Minister Pracy przesyła porozumienie sektorowe do ASE. Następnie ASE zwraca się do organizacji pracodawców, która podpisała umowę, o przedłożenie rejestru członków. Są one następnie przekazywane do SEPE, która sprawdza, czy członkowie organizacji pracodawców zatrudniają 51% pracowników w danym sektorze. Po przedstawieniu przez SEPE raportu o zatrudnieniu, ASE sugeruje Ministrowi Pracy, czy zostały spełnione warunki do przedłużenia podpisanego porozumienia sektorowego i uznania go za obligatoryjny. Jeżeli organizacja pracodawców odmówi przedłożenia rejestru swoich członków, przedłużenie terminu nie jest możliwe.

W ramach działalności ASE w 2017 r. powołano Departament ds. Zwalczania Pracy Nierejestrowanej (Τμήμα για την αντιμετώπιση της αδήλωτης Εργασίας). Została ustanowiona ustawą nr 4468/2017. Przy szerokim zaangażowaniu partnerów społecznych promuje ona trójstronny dialog i współpracę w celu zwalczania pracy nierejestrowanej. Oddział został uruchomiony 25 września 2017 roku. Główne tematy dotychczasowych spotkań dotyczyły realizacji mapy drogowej pracy nierejestrowanej na lata 2017–2019; badanie cech ilościowych i jakościowych oraz zapobieganie pracy nierejestrowanej; oraz ogólną ocenę systemów sankcji i kar administracyjnych oraz ustanowienie alternatywnych sposobów egzekwowania przepisów. Ten dział jest obecnie nieaktywny.

Krajowy Komitet ds. Zatrudnienia (Εθνική Επιτροπή Απασχόλησης) został ustanowiony na mocy ustawy nr 3144/2003, art. 1 ust. 1 (Dziennik Urzędowy nr 111). Została ona powołana przy Ministerstwie Pracy przy udziale przedstawicieli partnerów społecznych.

Celem komitetu jest wspieranie dialogu społecznego w celu formułowania polityk mających na celu zwiększenie zatrudnienia i zwalczanie bezrobocia, a także doradzanie w zakresie formułowania, monitorowania i oceny krajowego planu działania na rzecz zatrudnienia (Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Απασχόληση) oraz ogólnie w zakresie polityki zatrudnienia i prawa pracy.

Ponadto zgodnie z art. 85 ust. 5 ustawy nr 4368/2016 (Dziennik Urzędowy nr 21) roczne sprawozdanie Krajowego Instytutu Pracy i Zasobów Ludzkich (Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρώπινου Δυναμικού) w sprawie wyników mechanizmu diagnozowania potrzeb rynku pracy Komitet Koordynacyjny przedkłada Krajowej Komisji Zatrudnienia za pośrednictwem Ministra Pracy, w celu sformułowania szerszej strategii rozwoju zasobów ludzkich w kraju, a w szczególności opracowania i realizacji programów szkoleniowych.

Posiedzenia Komitetu i jego bieżące działania wzmacniają rolę partnerów społecznych w przekształcaniu i poprawie skuteczności istniejących działań oraz wzmacnianiu synergii, które korzystnie przyczynią się do długoterminowych perspektyw rozwoju w dziedzinie zatrudnienia. Niemniej jednak od 2013 r. komisja ta jest nieaktywna.

Inną instytucją w Grecji, która promuje dialog na temat bezpieczeństwa i higieny pracy między przedstawicielami pracodawców i pracowników na szczeblu krajowym i sektorowym, jest Rada ds. Bezpieczeństwa i Higieny Pracy (Συμβούλιο Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία, SYAE). Jest to trójstronny reprezentatywny organ konsultacyjny, który został utworzony w 1985 roku. Na mocy przepisów (ustawa nr 3850/2010, art. 26) SYAE wydaje opinie dotyczące wszystkich kwestii związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy, w tym projekty aktów prawnych. W jej skład wchodzą przedstawiciele partnerów społecznych (GSEE, SEV, GSEVEE, ESEE i SETE) oraz przedstawiciele Ministerstwa Rozwoju, Konkurencyjności i Żeglugi, Ministerstwa Zdrowia i Solidarności Społecznej, Ministerstwa Pracy oraz Ministerstwa Finansów. W jej skład wchodzą również przedstawiciele Izby Technicznej Grecji (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος), Pangreckiego Stowarzyszenia Medycznego (Πανελλήνιος Ιατρικός Σύμος »λογος), Greckie Stowarzyszenie Chemików (Ένωση Ελλήνων Χημικών) oraz Krajowe Stowarzyszenie Władz Lokalnych (Εθνική Ένωση Τοπικών Αρχών).

W dniu 18 kwietnia 2022 r. weszła w życie nowa ustawa (ustawa nr 4921/2022, art. 27), która przewidywała powołanie Krajowej Rady ds. Umiejętności (Εθνικό Συμβούλιο Δεξιοτήτων). Cele rady są następujące: przygotowanie i wdrożenie strategii na rzecz umiejętności siły roboczej; monitorowanie kwestii związanych z ustawicznym kształceniem zawodowym, przekwalifikowaniem i podnoszeniem kwalifikacji siły roboczej oraz ich powiązaniem z rynkiem pracy i zatrudnieniem; oraz przedkładanie Ministrowi Pracy lub innym właściwym organom propozycji dotyczących sformułowania odpowiedniej polityki zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Krajowa Rada ds. Umiejętności jest powoływana przez Ministerstwo Pracy, a jej przewodniczy gubernator DYPA. Składa się z 15 członków, w tym 1 członek reprezentuje pracodawców powołanych przez swoje organizacje wspólną decyzją.

Główne organy trójstronne i dwustronne

Reprezentacja pracowników na poziomie miejsca pracy

Na poziomie zakładu pracy pracownicy są reprezentowani przez następujące organy:
• stowarzyszenia społeczne
• delegaci i komitety ds. bezpieczeństwa i higieny pracy
•    works councils
•    health and safety delegates and committees

Zakładowe związki zawodowe mogą być tworzone przez co najmniej 21 pracowników w przedsiębiorstwach lub zakładach zatrudniających więcej niż 50 pracowników (ustawa nr 1264/1982). Zakładowy związek zawodowy ma pełne prawa do zawierania układów zbiorowych oraz do prowadzenia procesów konsultacyjnych i informacyjnych.

Stowarzyszenie ludzi nie jest oficjalnie uznanym związkiem zawodowym; koncepcja takiego organu została wprowadzona ustawą nr 4024/2011 w celu ułatwienia rokowań zbiorowych w małych przedsiębiorstwach, w których nie istnieją związki zawodowe. Stowarzyszenie osób może być założone przez trzy piąte pracowników; Nie ma ograniczeń co do czasu działania tych stowarzyszeń i mogą one podpisywać układy zbiorowe dla firm dowolnej wielkości.

Zgodnie z ustawą nr 1767/1988 rady zakładowe mogą istnieć równolegle z radami zakładowymi. Mają one wszystkie prawa do informacji i konsultacji, ale nie mają żadnych praw w rokowaniach zbiorowych. Rady zakładowe mogą być tworzone tylko w większych zakładach pracy, tj. zatrudniających co najmniej 50 pracowników, lub w zakładach pracy zatrudniających od 20 do 49 pracowników, jeśli nie ma związku zawodowego. Jednak w praktyce to ostatnie nie występuje. Wniosek o utworzenie rady zakładowej musi zostać złożony albo przez związek zawodowy na szczeblu podstawowym, albo przez 10% załogi. Członkowie rady zakładowej są wybierani przez ogół załogi i składają się wyłącznie z pracowników. W rzeczywistości tylko w nielicznych przedsiębiorstwach działają rady zakładowe, a jeśli nie będzie związku zawodowego, nie będzie rady zakładowej. Pozycja rad zakładowych jest wyraźnie słabsza niż związków zawodowych i nie zostały one utworzone na szeroką skalę, chyba że w większych przedsiębiorstwach.

W miejscach pracy zatrudniających ponad 20 pracowników można wybrać delegatów ds. bezpieczeństwa i higieny pracy, a w miejscach pracy zatrudniających ponad 50 pracowników można powołać komisję ds. bezpieczeństwa i higieny pracy. Delegaci/komitety ds. zdrowia i bezpieczeństwa pełnią rolę konsultacyjną w odnośnych kwestiach (ustawa nr 1568/1985).

Regulacja, skład i kompetencje organów