Φορείς και ιδρύματα στην Ιρλανδία

Το Υπουργείο του Taoiseach (πρωθυπουργού) ήταν το κυβερνητικό τμήμα που ήταν αρμόδιο για το πρώην τριμερές σύστημα κοινωνικής εταιρικής σχέσης από το 1987 έως το 2009. Ωστόσο, η αρμοδιότητα για τη συμμετοχή της κυβέρνησης στις εργασιακές σχέσεις και τις συνθήκες εργασίας σήμερα υπάγεται στο Υπουργείο Επιχειρήσεων, Εμπορίου και Απασχόλησης (πρώην Υπουργείο Εργασίας, Επιχειρήσεων και Καινοτομίας). Το τμήμα αυτό είναι υπεύθυνο για όλες τις σημαντικές νομοθετικές αλλαγές σε αυτόν τον τομέα (συμπεριλαμβανομένων των νόμων περί εργασιακών σχέσεων και των κρατικών φορέων επίλυσης διαφορών). Ήταν επίσης επιφορτισμένη με τη σύσταση της Επιτροπής Χαμηλών Αμοιβών και είναι υπεύθυνη για τη συζήτηση του εθνικού ποσοστού κατώτατου μισθού. Το 2019, η Επιτροπή Χαμηλών Αμοιβών συνέστησε την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 0,25 ευρώ την ώρα, από 9,55 ευρώ σε 9,80 ευρώ.

Το Τμήμα Δημοσίων Δαπανών, Παράδοσης και Μεταρρύθμισης του NDP, που ιδρύθηκε το 2011, είναι σε μεγάλο βαθμό υπεύθυνο για το μισθολογικό κόστος και τις συντάξεις του δημόσιου τομέα. Διαπραγματεύτηκε επίσης τις σημαντικότερες συμφωνίες σταθερότητας του δημόσιου τομέα (συμφωνία Croke Park, συμφωνία Haddington Road, συμφωνία Lansdowne Road, συμφωνία σταθερότητας δημόσιων υπηρεσιών και, τον Δεκέμβριο του 2020, οικοδόμηση δυναμικής) με την επιτροπή δημόσιων υπηρεσιών της ICTU, με τη βοήθεια της επιτροπής εργασιακών σχέσεων. Οι συμφωνίες αυτές ισχύουν επίσης για φορείς εκτός ICTU, όπως ενώσεις που εκπροσωπούν την Garda Síochána (αστυνομία) και τις ένοπλες δυνάμεις, καθώς και ένας πολύ μικρός αριθμός συνδικαλιστικών οργανώσεων εκτός ICTU, που εκπροσωπούν νοσοκομειακούς συμβούλους, οδοντιάτρους και ψυχιατρικούς νοσηλευτές.

Η Επιτροπή Εργασιακών Σχέσεων συστάθηκε το 2015. Πρόκειται για συγχώνευση τεσσάρων κρατικών φορέων που ρύθμιζαν προηγουμένως τις εργασιακές σχέσεις: την Επιτροπή Εργασιακών Σχέσεων, το Εφετείο Απασχόλησης, το Δικαστήριο Ισότητας και την Εθνική Αρχή Εργασιακών Δικαιωμάτων.

Το Εργατοδικείο εκδικάζει παραπομπές σε ατομικές και συλλογικές διαφορές.

Η Αρχή για την Υγεία και την Ασφάλεια είναι ο εθνικός θεσμοθετημένος φορέας που είναι αρμόδιος να διασφαλίζει ότι οι εργαζόμενοι (μισθωτοί και αυτοαπασχολούμενοι) και όσοι επηρεάζονται από την εργασιακή δραστηριότητα προστατεύονται από τραυματισμούς και προβλήματα υγείας που σχετίζονται με την εργασία. Επιβάλλει τη νομοθεσία για την ασφάλεια και την υγεία στην εργασία, προωθεί την πρόληψη ατυχημάτων και παρέχει πληροφορίες και συμβουλές σε όλους τους τομείς. Διαδραμάτισε επίσης ρόλο στην παρακολούθηση του πρωτοκόλλου «επιστροφής στην εργασία» κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 το 2020, πραγματοποιώντας επιθεωρήσεις στον χώρο εργασίας.

Η ICTU είναι η κεντρική ομάδα για τη μεγάλη πλειοψηφία των συνδικάτων στην Ιρλανδία, με 48 συνδεδεμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Σε εθνικό επίπεδο, η ICTU είναι η κεντρική διαπραγματευτική ομάδα, για παράδειγμα διευκολύνοντας τις διμερείς συνομιλίες για συμφωνίες του δημόσιου τομέα. Η ICTU ήταν επίσης ένα τριμερές όργανο κατά την επίσημη εποχή της κοινωνικής εταιρικής σχέσης (1987-2009). Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν χρειάζεται να συνδέονται με την ICTU για να είναι νόμιμες. Ωστόσο, στον δημόσιο τομέα, ο εργοδότης (η κυβέρνηση) δεν διαπραγματεύεται με συνδικάτα εκτός ΤΠΕ. Μια συνδικαλιστική οργάνωση πρέπει να συμμορφώνεται με τους όρους των νόμων περί συνδικαλιστικών οργανώσεων και των νόμων περί εργασιακών σχέσεων και πρέπει να πληροί κατάλογο κριτηρίων για να λάβει άδεια διαπραγμάτευσης.

Η κυβέρνηση, ως εργοδότης, διαβουλεύεται επίσης με έναν μικρό αριθμό συνδικάτων και ενώσεων εκτός ICTU που εκπροσωπούν την Garda Síochána και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Ωστόσο, έχει εκφραστεί σημαντική δυσαρέσκεια από τις ομάδες που δεν ανήκουν στην ICTU, ιδίως εκείνες που εκπροσωπούν την Garda Síochána και τις Ένοπλες Δυνάμεις, όσον αφορά την έλλειψη άμεσης συμμετοχής τους στις διαπραγματεύσεις.

Η IBEC είναι το μεγαλύτερο αντιπροσωπευτικό όργανο των εργοδοτών στην Ιρλανδία. Ήταν τριμερής φορέας που συμμετείχε στην κοινωνική εταιρική σχέση (1987–2009), αλλά δεν έχει διαπραγματευτεί σε εθνικό επίπεδο μετά τη λήξη των εθνικών μισθολογικών συμβάσεων (δεν εκπροσωπεί τους εργοδότες σε συνομιλίες σε ολόκληρο τον δημόσιο τομέα, αλλά μπορεί να εκπροσωπεί μεμονωμένους εργοδότες του δημόσιου τομέα, όπως πανεπιστήμια, στην επίλυση διαφορών). Η IBEC έχει ρόλο υπεράσπισης της πολιτικής και εκπροσωπεί τα μέλη στις καθημερινές εργασιακές σχέσεις στην Επιτροπή Εργασιακών Σχέσεων και στο Εργατικό Δικαστήριο. Η IBEC ασκεί επίσης πιέσεις εξ ονόματος των MME μέσω της Ένωσης Μικρών Επιχειρήσεων.

Η Ομοσπονδία Κατασκευαστικής Βιομηχανίας εκπροσωπεί τους εργοδότες στον κατασκευαστικό κλάδο, ενεργώντας ως συνήγορος πολιτικής και εκπροσωπώντας τα μέλη σε φόρουμ εργασιακών σχέσεων.

Η Ιρλανδική Ένωση ΜΜΕ εκπροσωπεί εταιρείες με λιγότερους από 250 υπαλλήλους. Είναι μια ομάδα πίεσης και δεν συμμετέχει σε συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Το Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο της Ιρλανδίας (AmCham) εκφράζει τα συμφέροντα των μελών στη διαμόρφωση του εργατικού δικαίου της ΕΕ και της Ιρλανδίας, ενημερώνοντας τα μέλη του για αλλαγές στη νομοθεσία «που ενδέχεται να επηρεάσουν άμεσα τον τρόπο με τον οποίο δραστηριοποιούνται». Δεν συμμετέχει σε συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Σχετικά με τη συνδικαλιστική εκπροσώπηση

Το δικαίωμα σχηματισμού ένωσης κατοχυρώνεται στο άρθρο 40 παράγραφος 6 σημείο 1 σημείο iii) του Συντάγματος της Ιρλανδίας. Τα μέλη των συνδικαλιστικών οργανώσεων προστατεύονται από τις διακρίσεις βάσει διαφόρων νόμων. Αυτές περιλαμβάνουν τον νόμο περί καταχρηστικών απολύσεων του 1977, ο οποίος καθιστά την απόλυση για λόγους συμμετοχής σε συνδικαλιστική οργάνωση ή δραστηριότητας αυτομάτως καταχρηστική. Ορισμένοι δημόσιοι υπάλληλοι αποκλείονται επί του παρόντος από τη δυνατότητα να σχηματίσουν συνδικαλιστικές οργανώσεις και αντ' αυτού να σχηματίσουν αντιπροσωπευτικές ενώσεις, οι οποίες υπόκεινται σε περιορισμούς σχετικά με την απεργία. Σε αυτούς περιλαμβάνονται μέλη της Garda Síochána και των Ενόπλων Δυνάμεων.

Συμμετοχή σε συνδικαλιστικές οργανώσεις και πυκνότητα, 2012–2020

Σημειώσεις: * Ποσοστό εργαζομένων που είναι μέλη συνδικαλιστικής οργάνωσης. ** Η συμμετοχή των εργαζομένων σε συνδικαλιστική οργάνωση προκύπτει από το σύνολο των μελών της συνδικαλιστικής οργάνωσης και προσαρμόζεται, εάν είναι απαραίτητο, για τα μέλη συνδικαλιστικών οργανώσεων εκτός του ενεργού, εξαρτώμενου και απασχολούμενου εργατικού δυναμικού (δηλ. συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, φοιτητές, άνεργοι). ΥΑΕ, Κεντρική Στατιστική Υπηρεσία· μ.δ., μη διαθέσιμο.

Συνολικά, η πυκνότητα των συνδικαλιστικών οργανώσεων συνέχισε να μειώνεται από τα τέλη του 20ού αιώνα, παρόλο που ο αριθμός των μελών των συνδικαλιστικών οργανώσεων αυξήθηκε από το 2019. Η πυκνότητα έχει μειωθεί λόγω του πρωτοφανούς επιπέδου απασχόλησης στην Ιρλανδία, με πάνω από 2,5 εκατομμύρια άτομα να απασχολούνται. Η συμμετοχή των γυναικών σε συνδικαλιστικές οργανώσεις αυξάνεται και οι γυναίκες αποτελούν πλέον το 75% όλων των μελών συνδικαλιστικών οργανώσεων στην Ιρλανδία.

Κύριες συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες και ομοσπονδίες

Υπάρχει μόνο μία συνδικαλιστική συνομοσπονδία στην Ιρλανδία, η ICTU.

Κύριες συνδικαλιστικές συνομοσπονδίες και ομοσπονδίες

Το 2011 δημοσιεύθηκε έκθεση της Επιτροπής για το Συνδικαλιστικό Κίνημα. Αυτή η έκθεση συνέστησε ότι οι συνδεδεμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις της ICTU που εργάζονται σε κοινούς τομείς θα πρέπει να συνεργαστούν στενότερα και να διερευνήσουν πιθανές συγχωνεύσεις και συγχωνεύσεις, προκειμένου να αυξήσουν την ικανότητά τους να παράγουν αποτελέσματα για τα μέλη και επίσης τον ευρύτερο αντίκτυπό τους. Το 2013, στο διετές συνέδριο της ICTU, υιοθετήθηκε επίσημα η επανευθυγράμμιση των συνδικάτων, με διερευνητικές συνομιλίες μεταξύ ορισμένων συνδικάτων να πραγματοποιούνται το 2014. Από την 1η Ιανουαρίου 2018 τέθηκε σε ισχύ μια σημαντική συγχώνευση μεταξύ τριών συνδικαλιστικών οργανώσεων των δημόσιων υπηρεσιών – της ιρλανδικής συνδικαλιστικής οργάνωσης δήμων, δημόσιων και πολιτών (Impact), της Εκτελεστικής Ένωσης Δημοσίων Υπηρεσιών (PSEU) και της Ένωσης Δημοσίων Υπηρεσιών (CPSU). Αυτό οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου συνδικάτου με 80.000 μέλη, γνωστό ως Fórsa. Μετά από αυτή τη συγχώνευση, ορισμένα βιοτεχνικά συνδικάτα συγχωνεύθηκαν για να γίνουν το Connect Trade Union. Ο εξορθολογισμός των συνδικάτων είναι πιθανό να αποτελέσει και πάλι επίκαιρο θέμα και κάποιο επίπεδο συγχώνευσης με τη συμμετοχή μικρότερων συνδικαλιστικών οργανώσεων, για πρακτικούς και οικονομικούς λόγους, είναι πιθανό να αποτελέσει κεντρικό σημείο.

Σχετικά με την εκπροσώπηση των εργοδοτών

Συμμετοχή σε οργανώσεις εργοδοτών και πυκνότητα, 2012–2019

Σημειώσεις: * Δεν υπάρχουν διαθέσιμα εθνικά διοικητικά στοιχεία· Ο Ibec δείχνει ότι η πυκνότητα είναι 70% των εργαζομένων στην απασχόληση. ** Ποσοστό εργαζομένων που εργάζονται σε εγκατάσταση που είναι μέλος οποιασδήποτε εργοδοτικής οργάνωσης που συμμετέχει σε συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Κύριες οργανώσεις εργοδοτών

Η κύρια εργοδοτική οργάνωση στην Ιρλανδία είναι η IBEC, η οποία απαριθμεί περίπου 7.500 εταιρείες ως μέλη και διαθέτει 60 υποκαταστήματα που ειδικεύονται σε συγκεκριμένους τομείς. Μέρος της IBEC είναι η Ένωση Μικρών Επιχειρήσεων, η οποία ειδικεύεται στην εκπροσώπηση επιχειρήσεων που απασχολούν 50 άτομα ή λιγότερα.

Η Ομοσπονδία Κατασκευαστικής Βιομηχανίας (CIF) ειδικεύεται στην εκπροσώπηση επιχειρήσεων και σχετίζεται με τον κατασκευαστικό κλάδο. Έχει περίπου 3.000 μέλη.

Η Ιρλανδική Ένωση ΜΜΕ (ISME) είναι αντιπροσωπευτικό όργανο για εταιρείες με λιγότερους από 250 υπαλλήλους. Είναι μια ομάδα πίεσης και δεν συμμετέχει σε συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Η AmCham εκπροσωπεί πάνω από 500 πολυεθνικές εταιρείες με έδρα τις ΗΠΑ στην Ιρλανδία, ενεργώντας ως ομάδα πίεσης.

Κύριες οργανώσεις εργοδοτών και συνομοσπονδίες, 2022

Πηγές: Δικτυακοί τόποι οργανώσεων και συνομοσπονδιών

Ο τριμερής χαρακτήρας δεν αποτελεί μέρος των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Αυτό συμβαίνει από τα τέλη του 2009. Ωστόσο, με τη συνεχιζόμενη δυναμική της ιρλανδικής οικονομίας από το 2013, ασκείται πίεση για τη δημιουργία κάποιας μορφής εθνικού συστήματος για τον συντονισμό της πολιτικής σε παράγοντες που σχετίζονται με την απασχόληση και σε ευρύτερα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα. Η ICTU και η IBEC ζήτησαν να ενισχυθεί και να επεκταθεί η διαδικασία LEEF ώστε να συμπεριλάβει και τους δύο παράγοντες σε τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος. Το 2020, η πανδημία COVID-19 παρείχε το σκηνικό για τη συμμετοχή αμφότερων των αντιπροσωπευτικών φορέων ώστε να συνεργαστούν άμεσα με την κυβέρνηση για την κατάρτιση του πρωτοκόλλου «επιστροφής στην εργασία» και την ανάπτυξη στήριξης πληρωμών λόγω πανδημίας για εργαζομένους και επιχειρήσεις. Η IBEC και η ICTU συνεχίζουν να πιέζουν για βαθύτερο κοινωνικό διάλογο. Η νέα τρικομματική κυβέρνηση συνασπισμού (αποτελούμενη από το Fianna Fáil, το Fine Gael και το Κόμμα των Πρασίνων), με τον Micheál Martin να εκλέγεται πρωθυπουργός τον Ιούνιο του 2020, υποσχέθηκε να αναπτύξει περαιτέρω τον κοινωνικό διάλογο, δεσμευόμενη να δημιουργήσει μια νέα μονάδα κοινωνικού διαλόγου εντός του τμήματος του πρωθυπουργού. Αμφότεροι οι κοινωνικοί εταίροι, η IBEC και η ICTU, έχουν εκφράσει την επιθυμία για ενισχυμένες δομές κοινωνικού διαλόγου, ενώ η IBEC επιδιώκει τη συμμετοχή της LEEF σε ένα ευρύτερο σύνολο θεμάτων, όπως η στέγαση. Για να επισημοποιήσουν και να ενισχύσουν τον κοινωνικό διάλογο, θα απαιτήσουν κυβερνητική έγκριση, την οποία δεν έχουν λάβει ακόμη.

Ένα διμερές όργανο, εγκεκριμένο από το Υπουργείο Απασχόλησης, Επιχειρήσεων και Καινοτομίας, είναι η Επιτροπή Χαμηλών Αμοιβών. Αυτή η επιτροπή είναι επιφορτισμένη με την εξέταση των σημαντικότερων ζητημάτων γύρω από τη χαμηλά αμειβόμενη εργασία και τον προσδιορισμό του εάν ο εθνικός κατώτατος μισθός αξίζει αύξηση. Αποτελείται από ανεξάρτητο πρόεδρο· τρία άτομα που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των χαμηλόμισθων εργαζομένων· τρία άτομα που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εργοδοτών (για τους οποίους έχει σημασία ο εθνικός κατώτατος μισθός)· και δύο άτομα με υπόβαθρο στα οικονομικά, στα οικονομικά της αγοράς εργασίας, στη στατιστική ή στο εργατικό δίκαιο.

Οι κοινωνικοί εταίροι συμμετέχουν στο Εθνικό Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο (NESC). Το NESC επικεντρώνεται σε θέματα περιβάλλοντος και στέγασης. Ωστόσο, διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στη δημιουργία του κοινωνικού και οικονομικού πλαισίου για διαδοχικές συμφωνίες κοινωνικής εταιρικής σχέσης (1987–2009). Παραμένει ενεργό παρά την κατάρρευση της κοινωνικής εταιρικής σχέσης το 2009.

Το 2015, η κυβέρνηση καθιέρωσε τον Εθνικό Οικονομικό Διάλογο. Ο διάλογος είναι μια επίσημη διαδικασία διαβούλευσης και συζήτησης στην οποία συμμετέχει ευρύ φάσμα οργανώσεων που εκπροσωπούν κοινωνικά συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένων της IBEC και της ICTU, για την ενίσχυση της ετήσιας διαδικασίας ανάπτυξης του προϋπολογισμού.

Κύρια τριμερή και διμερή όργανα

Κανονισμός, σύνθεση και αρμοδιότητες των φορέων