Προφίλ χώρας εργασιακού βίου για το Λουξεμβούργο
Το προφίλ αυτό περιγράφει τα βασικά χαρακτηριστικά της επαγγελματικής ζωής στο Λουξεμβούργο. Στόχος του είναι να παράσχει τις σχετικές βασικές πληροφορίες σχετικά με τις δομές, τα θεσμικά όργανα, τους φορείς και τους σχετικούς κανονισμούς που αφορούν την επαγγελματική ζωή.
Αυτό περιλαμβάνει δείκτες, δεδομένα και ρυθμιστικά συστήματα σχετικά με τις ακόλουθες πτυχές: φορείς και θεσμικά όργανα, συλλογικές και ατομικές εργασιακές σχέσεις, υγεία και ευημερία, αμοιβές, χρόνος εργασίας, δεξιότητες και κατάρτιση, ισότητα και απαγόρευση των διακρίσεων στην εργασία. Τα προφίλ επικαιροποιούνται συστηματικά ανά διετία.
Το Σύνταγμα του Λουξεμβούργου αναφέρει: "Οι συνδικαλιστικές ελευθερίες είναι εγγυημένες. Ο νόμος οργανώνει την άσκηση του δικαιώματος απεργίας.» Το δικαίωμα έναρξης απεργίας υπόκειται στην τήρηση προκαταρκτικών διαδικασιών συμβιβασμού. Κάθε εργατική διαφορά που ανακύπτει σε μια εταιρεία πρέπει να παραπέμπεται – πριν από οποιαδήποτε διακοπή ή παύση εργασίας – στο Εθνικό Γραφείο Συμβιβασμού (Office National de Conciliation, ONC). Μετά την εξάντληση της διαδικασίας συνδιαλλαγής, το ONC συντάσσει υπόμνημα στο οποίο αναφέρονται τα σημεία που εξακολουθούν να αμφισβητούνται. Μόλις κηρυχθεί μη συμβιβασμός, τα αντιμαχόμενα μέρη μπορούν ακόμα να παραπέμψουν τη διαφορά σε διαιτησία από πρόεδρο που ορίζεται από την κυβέρνηση. Μόλις οριστεί ο διαιτητής, και τα δύο μέρη έχουν την ελευθερία να τα αποδεχτούν ή να τα απορρίψουν. Εάν αποδεχθούν τον διαιτητή, υποχρεούνται να αποδεχθούν την απόφαση του διαιτητή. Διαφορετικά, εάν οι προσπάθειες συμβιβασμού και διαιτησίας αποδειχθούν ανεπιτυχείς, η απεργία μπορεί να κινηθεί νόμιμα και η συμμετοχή του εργαζομένου σε τέτοια απεργία δεν συνιστά λόγο απόλυσης. Επιπλέον, η απεργία για θέματα που ρυθμίζονται από συλλογική σύμβαση δεν επιτρέπεται κατά τη διάρκεια ισχύος συλλογικής σύμβασης. Εκτός από τις απεργίες, οι οποίες είναι εξαιρετικά σπάνιες στο Λουξεμβούργο, άλλες εργατικές διαφορές συνίστανται κυρίως σε διαδηλώσεις. Δεν υπάρχουν στοιχεία για τις απεργίες στο Λουξεμβούργο εδώ και αρκετά χρόνια.
Μηχανισμοί συλλογικής επίλυσης διαφορών
Η κουλτούρα των εργασιακών σχέσεων βασίζεται στην εμπιστοσύνη και τη συζήτηση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων. Μια έκθεση του Κέντρου Μελετών για τον Πληθυσμό, τη Φτώχεια και τη Δημόσια Πολιτική (CEPS)/Instead (Rey, 2010) τονίζει τον χαμηλό αριθμό εργατικών διαφορών στο Λουξεμβούργο. Και οι τέσσερις μελέτες που αναφέρονται από το CEPS/Instead δείχνουν απουσία συλλογικής δράσης και απεργιών. Η έκθεση εξηγεί ότι αυτή η «κοινωνική ειρήνη» είναι το αποτέλεσμα διαφόρων μέσων επίλυσης διαφορών, όπως η συνδιαλλαγή που διευκολύνεται από το ONC (βλ. ενότητα «Νομικές πτυχές»). Εάν η συνδιαλλαγή ενώπιον του ONC είναι ανεπιτυχής, οι κοινωνικοί εταίροι μπορούν να ζητήσουν τον ορισμό διαιτητή.
Ατομικοί μηχανισμοί επίλυσης διαφορών
Ένας εργοδότης ή εργαζόμενος μπορεί να ζητήσει από την ITM να επιλύσει μια μεμονωμένη εργατική διαφορά. Εάν τα μέρη συμφωνήσουν να αποδεχθούν τη σύσταση που προέκυψε από συμβιβασμό, η διαφορά θεωρείται ότι έχει επιλυθεί (Εργατικός Κώδικας, άρθρο L. 652-1). Ωστόσο, τέτοιες πρωτοβουλίες είναι σπάνιες και δεν υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία.
Χρήση εναλλακτικών μηχανισμών επίλυσης διαφορών
Στην ετήσια έκθεσή του, το Υπουργείο Εργασίας παρέχει στοιχεία σχετικά με τον αριθμό των υποθέσεων συλλογικών διαφορών που εξετάζονται από το Εθνικό Γραφείο Συμβιβασμού.
Αριθμός υποθέσεων που χρησιμοποιούν εναλλακτικούς μηχανισμούς επίλυσης διαφορών, 2012–2021
| 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | |
| Conciliation (ONC) | 7 | 6 | 8 | 2 | 4 | 9 | 16 | 9 | 4 | 4 |
Σημείωση: ONC, Εθνικό Γραφείο Συνδιαλλαγής.
Πηγή: Ετήσιες εκθέσεις του Υπουργείου Εργασίας
